Γράφει η Ρέα Κουμπαρή, λειτουργός Δημοτικής Βιβλιοθήκης
Αδράξαμε την ευκαιρία για μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης με τον αυτοδίδακτο ζωγράφο Μάρκο Παπανικοδήμου, με αφορμή την παρουσίαση της πρώτης του ατομικής έκθεσης ζωγραφικής που θα λάβει χώρα στο Ιστορικό και Λαογραφικό Αρχείο του Δήμου Αραδίππου (πρώην ΘΟΙ) στις 15 Σεπτεμβρίου.
Ο ζωγράφος μας μίλησε για το ποιός είναι, πως προέκυψε αυτή του η αγάπη για την Τέχνη και από που εμπνέεται τα έργα του.
Μάρκο μου είσαι αρκετά γνώριμο πρόσωπο στην πόλη της Αραδίππου λόγω της ενασχόλησης σου με τα κοινά. Αρκετά, ώστε εγώ να λέω ότι έχω απέναντι μου ένα άνθρωπο με αγάπη για τη ζωή και με ότι φέρνει αυτή μαζί της. Πράος, χαμηλών τόνων και μιλώντας εμπειρικά….και πολύ καλός στο τάβλι!!! Για όσους όμως δεν σε γνωρίζουν, πες μας κάποια πράγματα για σένα.
Γέννημα θρέμμα της Αραδίππου! Και μάλιστα της γενιάς των παιδιών που μεγάλωσαν με παιχνίδια στην πλατεία του Αποστόλου Λουκά.
Είμαι το τελευταίο από τα έξι παιδιά του Παπανικόδημου (ιερέα) και της Παρασκευής Μένοικου. Έζησα την ορφάνια του πατέρα από πολύ μικρός, αλλά άξια η κυρά Παρασκευή μας ανάθρεψε όλους μονάχη της.
Στα 25 μου νυμφεύτηκα την Λία, του γένους Κωστή Νικολάτζιη και το 1976 μεταναστεύσαμε στην Αγγλία. Εκεί αποκτήσαμε και τα τέσσερα παιδιά μας τον Νικόδημο, τον Κώστα, τη Σκεύη και τη Μαρία. Επιστρέψαμε πίσω προσφάτως, το 2011.
Αυτή είναι η πρώτη σου ατομική Έκθεσή αν δεν κάνω λάθος; Μίλησέ μας γι’ αυτήν και πως προέκυψε;
Ναι είναι η πρώτη μου ατομική έκθεση. Άρχισα να ζωγραφίζω εντατικά τα τελευταία οκτώ χρόνια, αφότου επιστρέψαμε από Αγγλία όπου ζούσαμε τα τελευταία σαράντα χρόνια. Όσο σουρεαλιστικό κι αν ακούγεται, η διάρκεια του εγκλεισμού μας λόγο covid ήταν μια δημιουργική εποχή για μένα, είχα άπειρο χρόνο μπροστά μου για να φτιάξω ένα μικρό εργαστήρι τέχνης. Τότε ήταν που τροχοδρομήθηκε και η σκέψη για μία Έκθεση ζωγραφικής.
Μάρκο μου τι είναι για σένα η ζωγραφική;
Η ζωγραφική για μένα είναι τρόπος έκφρασης των αισθημάτων μου, αλλά κι ένας τρόπος να περνάω τον ελεύθερο μου χρόνο, ευχάριστα, ήρεμα και παραγωγικά.
Ποια ήταν η πρώτη σου επαφή με τη ζωγραφική;
Μπορώ να σου πω ότι από μικρός είχα μια κλίση στο “καλλιτεχνικό” κομμάτι. Ήμουνα παθιασμένος με την ελληνική επανάσταση και τα κατορθώματα των Ελλήνων και με θυμάμαι στο γυμνάσιο στο μάθημα της ιστορίας που στα διαλείμματα αντέγραφα τις μικρογραφίες των ηρώων που σκίτσαραν στα βιβλία της ιστορίας σε size A4 και μου τα κολλούσε ο καθηγητής στους τοίχους. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τη ζωγραφική.
Το περιβάλλον που μεγάλωσες πιστεύεις σε επηρέασε;
Ο πατέρας μου ήταν επιτηδειότατος στην ξυλογλυπτική τέχνη. Ότι έβλεπαν τα μάτια του, τα έφτιαχναν τα χέρια του. Αλλά τα πρώτα ερεθίσματα τα πήρα από τον αδελφό μου, ένας εξίσου αξιόλογος ζωγράφος. Μεγαλώνοντας, έγινε για μένα η τέχνη μια ανάγκη έκφρασης και δημιουργίας.
Πώς θα χαρακτήριζες το στυλ της ζωγραφικής σου;
Ήμουνα πάντα θαυμαστής του ρεαλισμού. Να συνυπάρχει η αρμονία και ο σεβασμός προς το “μοντέλο” μου. Με συναρπάζει η ιδέα ότι μπορείς πάνω σε έναν λευκό καμβά να δημιουργήσεις κάτι απο το τίποτα, μονάχα με μερικές πινελιές. Μέσα από την τέχνη μου θέλω να συστήνω τον εαυτό μου. Να αγγίζω την ψυχή του θεατή και να του ξυπνάω συναισθήματα που φωλεύουν.
Ποια υλικά χρησιμοποιείς συνήθως;
Συνήθως δουλεύω με λαδομπογιά. Τελευταία άρχισα να ενσωματώνω και την τεχνική του κολάζ στον καμβά, που βρίσκω ότι με εκφράζει απόλυτα όπως π.χ. με ξύλο, ύφασμα και ξύσμα ξύλου (πουρουκανίδι).
Τι επιλέγεις, συνήθως, ως πηγή έμπνευσης για τη θεματολογία των έργων σου;
Μπορώ να πω ότι πειραματίζομαι σε όλα τα είδη, αλλά τα πλείστα μου έργα έχουν να κάνουν με φυσικά τοπία και φιγούρες.
Τι νιώθεις ότι σου λείπει λόγω της έλλειψης των σπουδών στη ζωγραφική;
Ίσως αν το είχα σπουδάσει να είχα φτάσει στο επίπεδο που βρίσκομαι πολύ νωρίτερα. Ως αυτοδίδακτος-ερασιτέχνης ζωγράφος ανακάλυψα το στυλ μου με την πάροδο του χρόνου. Ποτέ όμως δεν ήμουν περιορισμένος σε ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωγραφικής. Οι πίνακες μου ακολουθούσαν τις αλλαγές που έφερνε ο χρόνος στην ψυχοσωματική μου διάθεση.
Υπάρχει κάποιος πίνακας που ξεχωρίζεις μέσα από όλα αυτά τα χρόνια δουλειάς;
Είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω τα έργα μου, μιας και όλα έχουν ένα κομμάτι του εαυτού μου. Αλλά αφού με ρωτάς ναι, κάθε φορά που μιλάω για τον τελευταίο μου πίνακα που έχει την πρόσοψη του πατρικού μου στην Πλατεία του χωριού…με πιάνει ένα ρίγος συγκίνησης.
Τι θα συμβούλευες τα παιδιά που λατρεύουν την τέχνη της ζωγραφικής;
Πρέπει να κατανοήσουμε την ανάγκη και τη σημασία που έχει η ενασχόληση των παιδιών με την Τέχνη. Είτε αυτή λέγεται χορός, ζωγραφική, μουσική, γλυπτική ή θέατρο. Είναι σημαντικό να μπαίνουν οι σωστές θεμέλιες βάσης για την μετέπειτα εξέλιξη τους, που είναι η εμπειρία ενός δασκάλου κι εδώ είναι που χρειάζεται η επιμονή και το μεράκι. Μετά έρχεται η επιβράβευση.
Απ’ όσο έχω δει η έκθεση σου είναι κάτω από την αιγίδα του Σωματείου Βασούλα Ελευθερίου.
Ναι ήταν μια συνειδητή απόφαση για μένα. Οφείλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον αγαπητό μας Δήμαρχο της Αραδίππου Ευάγγελο Ευαγγελίδη, γιατί συμμερίστηκε την πρωτοβουλία μου κι έδωσε το πράσινο φως στην υλοποίηση της. Οπότε τα καθαρά έσοδα από την πώληση των πινάκων μου θα πάνε στην Επιτροπή του Σωματείου Βασούλας Ελευθερίου. Ένα τρόπος να συνεισφέρω κι εγώ σ’ αυτό το θεάρεστο έργο.
Ποια είναι τα σχέδιά σου σχετικά με τη ζωγραφική για το μέλλον;
Πρώτα-πρώτα αγαπημένη μου Ρέα να με έχει καλά ο Θεός και να μου δίνει δύναμη να συνεχίζω να δημιουργώ.
Πού μπορούμε να σε βρούμε;
Μπορεί κάποιος να επικοινωνήσει μαζί μου μέσω τηλεφώνου στο 99096638. Επίσης, μπορείτε να με βρείτε στο Facebook.
Σε ευχαριστώ πολύ Μάρκο μου και σου εύχομαι κάθε επιτυχία.
Εγώ σ’ ευχαριστώ Ρέα μου γι’ αυτή την υπέροχη συνομιλία αλλά και για την ευκαιρία που μου δίνεται να αναδείξω το έργο μου. Κλείνοντας να αναφέρω ότι η Έκθεση θα πραγματοποιηθεί στο Ιστορικό και Λαογραφικό Αρχείο του Δήμου Αραδίππου (πρώην ΘΟΙ) την Παρασκευή στις 15 Σεπτεμβρίου και ώρα 7.00 μ.μ. Να κοπιάσετε!