Γράφει η Ρέα Κουμπαρή, λειτουργός δημοτικής βιβλιοθήκης
Η πρώτη μου γνωριμία με το Σύγχρονο Παιδικό Θέατρο Σκιών και την Ελένη Παπαχριστοφόρου έγινε το χειμώνα το 2018.
Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα κτύπησε το τηλέφωνο στη Βιβλιοθήκη και από την άλλη άκρη μία άγνωστη γυναικεία φωνή μου λέει: πήρα την πρωτοβουλία να σας ρωτήσω αν θα θέλατε, επί ευκαιρία των γιορτών, να παρουσιάσουμε με το Σύγχρονο Παιδικό Θέατρο Σκιών μία Χριστουγεννιάτικη παράσταση φιλανθρωπικού χαρακτήρα στο χώρο της βιβλιοθήκης. Κι αντί χρημάτων όσοι προσέρχονται να φέρνουν μαζί τους είδη πρώτης ανάγκης που Θα διατεθούν μετά σε άπορους μαθητές των σχολείων της Αραδίππου.
Κάπως έτσι ξεκίνησε η γνωριμία και η μετέπειτα φιλία μας με την Ελένη Παπαχριστοφόρου.
Από τότε και λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, Το Σύγχρονο Παιδικό Θέατρο Σκιών δίνει πάντα το παρόν του στη Βιβλιοθήκη, με μία «παράσταση για τα παιδιά».
Ελένη μου σε καλωσορίζω στη Βιβλιοθήκη μας, στον όχι και πολύ άγνωστο χώρο για σένα.
Θα ήθελες να μας πεις 8 πράγματα για τον εαυτό σου, που γνωρίζουν μονάχα τα πολύ προσφιλής σου άτομα;
Δίνω προτεραιότητα στην οικογένεια, εργατική, αγάπη για την γυμναστική και ειδικά στο βόλεϊ, κηπουρική, ζωγραφική, αγαπώ το χιούμορ.
Πως προέκυψε το Σύγχρονο Παιδικό Θέατρο Σκιών στην ζωή σου; Από που άντλησες την ιδέα;
Θεωρώ τον εαυτό μου ανήσυχο πνεύμα. Το ψάξιμο ανέκαθεν μου άρεσε, και συνάμα οι μέθοδοι που δημιουργούσαν ενθουσιασμό στα παιδιά όσον αφορά στον τρόπο διαπαιδαγώγησης τους.
Ως νηπιαγωγός προσπαθούσα πάντοτε στην πορεία μου σε ιδιωτικά και δημόσια νηπιαγωγεία να βρίσκω τρόπους να προσελκύω το ενδιαφέρον τον παιδιών κατά την διάρκεια του μαθήματος.
Το παιδικό θέατρο πάντοτε το λάτρευα και το θεωρούσα ως εργαλείο μάθησης και παράλληλα διασκέδασης. Γνωρίζοντας μέσα από τις σπουδές μου τα διάφορα είδη θεάτρου, σε κάποια περίοδο που εγώ δούλευα σαν νηπιαγωγός, άρχισα να μελετώ με μεγάλο ενδιαφέρον ότι αφορούσε την τέχνη του θεάτρου σκιών σε όλες τις χώρες της γης.
‘Έτσι αρχίζω να χρησιμοποιώ το Θέατρο Σκιών σαν εργαλείο διαπαιδαγώγησης την ώρα του μαθήματος, την ώρα του παραμυθιού και κάποιες φορές και την ώρα της ‘’συζήτησης ‘’(όρος που χρησιμοποιούν οι νηπιαγωγοί). Μαγεμένη ήδη από την τέχνη του θεάτρου σκιών, αποφασίζω να ρισκάρω και να δημιουργήσω κάτι που είναι πρωτόγνωρο στην Κύπρο και Ελλάδα, ένα διαφορετικό θέατρο Σκιών πέρα από την παραδοσιακή μορφή του Καραγκιόζη.
Τι δυσκολίες συνάντησες μέχρι την υλοποίηση του εγχειρήματος;
Όσο και να ακούγεται παράξενο οι δυσκολίες που συνάντησα δεν ήταν στο πως να κατασκευάσω πρακτικά ότι αφορούσε το θέατρο Σκιών ή στον πως να γράψω μια ιστορία. Με αυτά ένοιωθα πλήρως εξοικειωμένη γιατί ανέκαθεν ασχολούμουν με κατασκευές και ζωγραφική, αλλά και σαν νηπιαγωγός είχα εξαιρετική επαφή με τα παιδάκια.
Η δυσκολία ήταν στο πως να καταφέρουμε να πάρουμε την εμπιστοσύνη από τα σχολεία σε κάτι πολύ καινούργιο, κάτι που τελικά έγινε πραγματικότητα.
Σκηνοθετείς, γράφεις τα κείμενα, κατασκευάζεις τις φιγούρες. Πες μας λίγα λόγια, από που προμηθεύεσαι τα υλικά και πόσο κοπιαστική είναι όλη αυτή η προεργασία;
Έχω γράψει μέχρι στιγμής αρκετές ιστοριούλες. Οι τρεις από αυτές ήταν διασκευές ιστοριών που προϋπήρχαν. Για να δημιουργηθεί μια ολοκληρωμένη παράσταση, το κάθε τι περνά από τα δικά μου χέρια, κείμενα…σκηνοθεσία…κατασκευή φιγούρων…μουσική επιμέλεια. Για τα υλικά, κάποια τα προμηθεύομαι από την Κύπρο και κάποια από το εξωτερικό.
Κάθε θεατρική παράσταση μέχρι να ολοκληρωθεί και να μπορεί να παρουσιαστεί στο πανί χρειάζεται δουλειά αρκετών ωρών της ημέρας, για περίπου δύο μήνες.
Για τον λόγο ότι κάθε ιστοριούλα χρειάζεται δικές της φιγούρες, σκηνικά και μουσική επιμέλεια.
Επιπρόσθετα, σκοπός της κάθε παράστασης, πέρα από το να προσφέρει χαμόγελα, είναι να μεταφέρει τα σωστά μηνύματα στα παιδάκια όπως π.χ. αυτά της ενσυναίσθησης, του σεβασμού, μηνύματα ενάντια στον σχολικό εκφοβισμό, και όλα αυτά θα πρέπει να δέσουν μαζί.
Απ’ όσο γνωρίζω το Σύγχρονο Παιδικό Θέατρο Σκιών επισκέπτεσαι αρκετά σχολεία. Τι εντυπώσεις ή συναισθήματα παίρνεις από τα παιδιά;
Οι εντυπώσεις και τα συναισθήματα είναι τόσα πολλά! Προσπάθεια μου πάντοτε είναι να σέβομαι την παιδική ηλικία του κοινού που έχω απέναντι μου. Τα παιδιά σαν κοινό δεν ξέρει ψέματα, πάντα αφήνουν την αλήθεια να φανεί όσον αναφορά το αν πέρασαν όμορφα ή το αντίθετο.
Ότι νοιώθουν θα το αφήσουν να βγει προς τα έξω…το να παίρνεις αυθόρμητες αγκαλιές και κουβεντούλες όπως… «πότε θα έρθεις ξανά κ. Ελένη» ?» ή «ήταν τέλειο το θέατρο σου κ. Ελενη», μου δίνουν δύναμη και χαρά να συνεχίσω με ζήλο αυτό που κάνω.
Ελένη μου πόσο δύσκολο και απαιτητικό είναι το παιδικό κοινό;
Το Παιδικό κοινό δεν ξέρει από ψέματα όπως έχω πει και πιο πάνω.
Αν περνούν όμορφα θα στο δείξουν, αν έχουν κουραστεί, αν έχουν ενθουσιαστεί, αν έχουν θυμώσει, αν χάρηκαν πάλι θα στο δείξουν…!
Τα παιδιά ανάλογα από την ηλικία τους έχουν διαφορετικό χρόνο συγκέντρωσης και αυτό είναι που πρέπει να σεβόμαστε. Μέσα από την διάδραση και αλληλεπίδραση των παραστάσεων μου νομίζω έχω πετύχει να ικανοποιώ το παιδικό κοινό μου.
Έχω παρακολουθήσει παραστάσεις σου και έχω δει μάλιστα με πόσο ενθουσιασμό συμμετέχουν τα παιδιά. Πόσο εύκολο είναι να προσεγγίσεις τα παιδιά, ώστε να συμμετέχουν ενεργά και να ταυτιστούν με τους ήρωες σου;
Δεν υπάρχει μαγική συνταγή.
Απλά από την πρώτη ματιά, από τις πρώτες κουβεντούλες μαζί τους. Σημαντικό για μένα είναι να τα κάνω να νοιώθουν άνετα, να συμμετέχουν και να επικοινωνούν με τους ήρωες κατά την διάρκεια της παράστασης.
Ουσιαστικά τα παροτρύνω, και αυτό είναι υπέροχο γιατί το παιδί απελευθερώνει πολλά συναισθήματά του. Είναι για αυτό τον λόγο που οι παραστάσεις είναι διαδραστικές. Εκεί είναι που νοιώθω την μεγαλύτερη ικανοποίησή όταν το κάθε παιδάκι γίνεται ένα με την ιστοριούλα.
Για παράδειγμα στην παράσταση «Ταξίδι στην Μεσόγειο», οι ήρωες της ιστοριούλας αναζητούν τον θησαυρό ταξιδεύοντας σε διαφορετικές χώρες στην Μεσόγειο έχοντας να αντιμετωπίσουν σε κάθε χώρα καταστάσεις οι οποίες αναδεικνύουν την σημασία του σεβασμού προς την τρίτη ηλικία, της αγάπης προς το περιβάλλον, της ενσυναίσθησης.
Οι αξίες που μπορεί να απορροφήσει ένα παιδί από μια καλή θεατρική παράσταση είναι σημαντικές και ο τρόπος που θα αφομοιωθούν από το παιδί είναι πολύ αποτελεσματικός.
Πριν να κλείσουμε θα ήθελα να μου περιγράψεις, ένα όμορφο περιστατικό από τη θεατρική σου πορεία, που σε επηρέασε και σου έδωσε δύναμη να συνεχίσεις.
Κάτι που συμβαίνει συχνά, μετά από αυτά τα πέντε χρόνια πορείας μου με το Σύγχρονο Παιδικό Θέατρο Σκιών, είναι όταν παιδιά βλέποντας με κάπου με αναγνωρίζουν, μου χαμογελούν και με χαιρετούν . Αυτό μου δίνει δύναμη να συνεχίσω να δημιουργώ και να βελτιώνομαι.
Και αφού με ρωτάς για συγκεκριμένο περιστατικό, θα αναφερθώ σε μια περίπτωση στο Λύκειο που είχα πάει πρόσφατα, στα παιδιά της ειδικής μονάδας όπου είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν «Τον Μικρό Πρίγκιπα». Τα παιδάκια είχαν περάσει τόσο όμορφα, χάρηκαν τόσο πολύ, που αποφάσισαν από μόνα τους να φτιάξουν μια ομάδα viber για να έχουμε επικοινωνία και να μαθαίνουν νέα από το θέατρο.
Σ’ ευχαριστώ πολύ Ελένη μου για το χρόνο σου. Σου εύχομαι καλή δύναμη, για ακόμα περισσότερα μαγικά ταξίδια.