Γράφει η Ρέα Κουμπαρή, λειτουργός δημοτικής βιβλιοθήκης
Στα 43 του χρόνια ο Ντίνος Κκαντής διαθέτει 28 χρόνια πείρας στον χορό των ποτηριών, αφού το κάνει από τα 14 του χρόνια.
Όλοι θυμόμαστε τους δύο Κύπριους που φορώντας τις παραδοσιακές κυπριακές τους στολές ανέβηκαν στη σκηνή του ‘’Ελλάδα έχεις ταλέντο’’ για να δείξουν το ταλέντο τους στον παραδοσιακό κυπριακό χορό με τα ποτήρια.
Ο Κυριάκος Ευθυμίου τοποθετούσε με απόλυτη συγκέντρωση ποτήρια στο κεφάλι του Ντίνου Κκαντή και αυτός χόρευε προσπαθώντας να τα ισορροπήσει στο κεφάλι του. Τελικά έφυγαν κλέβοντας την αγάπη, το σεβασμό των απανταχού Ελλήνων και μαζί το δεύτερο βραβείο.
Ντίνο μου σε καλωσορίζω στη βιβλιοθήκη. Για όσους δεν σε γνωρίζουν μίλησε μας λίγο για τον εαυτό σου.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αραδίππου. Είμαι το δεύτερο παιδί του Νίκου Κκαντή που έχει καταγωγή από τα Λειβάδια και της ΄Έλλης Προδρόμου από Αραδίππου. Έχω δύο αδέλφια, την Αγγέλα και τον Ζαχαρία ο οποίος δεν είναι πλέον εν ζωή. Είμαι νυμφευμένος με τη Χρύσω Λύτρα, με την οποία έχουμε τρία υπέροχα παιδιά, τη Μιράντα και τους δίδυμους Ζαχαρία και Νικόλα. Εργάζομαι ως τυροκόμος στην Οικογενειακή επιχείρηση ‘’Νίκος Καντής’’.
Πώς θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια και πώς αποφάσισες να γίνεις χορευτής;
Οι γονείς μου δούλευαν αρκετά ώστε να μη μας λείψει τίποτα. Ήμασταν μια πολύ δεμένη οικογένεια και από μικρούς ο πατέρας μου μας έμαθε να είμαστε ολιγαρκής, να εκτιμούμε και να είμαστε ευγνώμονες με τα όσα μας προσφέρει η ζωή. Κάτι που προσπαθώ να μεταδώσω κι εγώ με τη σειρά μου στα δικά μου παιδιά.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου χορεύω. Από μικρός είχα αδυναμία σε ό,τι αφορά την Κυπριακή Παράδοση και στους Κυπριακούς χορούς. Στα δεκατρία μου ξεκίνησα να το βλέπω λίγο πιο σοβαρά οπότε γράφτηκα στη Σχολή χορού ‘’Αθανασία’’ και στα δεκαοχτώ μου εντάχτηκα στον ‘’Πολιτιστικό Όμιλο του Ερμή’’.
Και ο χορός με τα ποτήρια; Πώς προέκυψε και πόσον καιρό σου πήρε να πετύχεις τον στόχο σου;
Πάντα μου άρεσε να ξεχωρίζω. Και ο χορός των ποτηριών ήταν κάτι που πάντα με ενθουσίαζε.
Από τα δεκατέσσερά μου άρχισα τις απόπειρες στο σπίτι, στην αρχή με 5 ποτήρια μετά με δέκα κλπ. Αν και ο δάσκαλός του χορού στο ξεκίνημά μου με αποθάρρυνε, γιατί όπως έλεγε, το κεφάλι μου δεν είχε την ανάλογη συμμετρία που θα με βοηθούσε ώστε να ισορροπήσω τα ποτήρια.
Στα δεκαπέντε μου κατάφερα να ισορροπώ 15 ποτήρια και στα δεκαοχτώ μου πήρα το τρίτο βραβείο Παγκύπρια σε διαγωνισμό ποτηριών με 25 ποτήρια.
Μίλησε μου για την εμπειρία σου στο «Ελλάδα έχεις ταλέντο». Με ποια αφορμή πήρες την απόφαση να συμμετάσχεις;
Στην αρχή το ξεκινήσαμε καθαρά από αστείο μεταξύ εμένα και του πολύ καλού μου φίλου και κουμπάρου Κυριάκου Ευθυμίου. Στη συνέχεια εξελίχτηκε σε πρόκληση.
Βίωσα ανεπανάληπτες στιγμές. Ένιωσα την αγάπη του κόσμου αλλά και τον σεβασμό για το αντικείμενο μου.
Θα ξαναπήγαινες;
Θεωρώ ότι δεν θα ήταν πρέπον να ξαναπάω. Θα ήταν πολύ εγωιστικό. Πήρα τη δεύτερη θέση και για μένα αυτό είναι υπέρ αρκετό. Αυτό που ήθελα να δώσω το έδωσα.
Σε στήριξε η οικογένειά σου σε όλο αυτό;
Ναι η οικογένεια μου με στήριξε από την πρώτη στιγμή. Ποτέ δεν αμφισβήτησε τις ικανότητες μου. Τους είμαι ευγνώμων για όλα όσα έδωσαν για μένα. Εδώ θέλω να ευχαριστήσω όλο τον κόσμο της Κύπρου για την αγάπη και την υποστήριξή τους. Ήταν ένα συναίσθημα που το ένιωσα από την αρχή μέχρι το τέλος αυτής της διαδρομής. Όταν χόρευα, δεν χόρευα για μένα. Χόρευε μαζί μου όλη η Κύπρος. Εκπροσωπούσα την Παράδοση μας αλλά και τους ιδίους.
Το Βραβείο Γκίνες πώς προέκυψε;
Στον τελικό του ‘’Ελλάδα έχεις ταλέντο’’ είχα ήδη σπάσει το Ρεκόρ Γκίνες (ανεπίσημα) με 202 ποτήρια, τίτλο που κατείχε επίσης συμπατριώτης μας, με 169 (ποτήρια).
Πίστεψα πολύ στον εαυτό μου και ήμουν σίγουρος ότι θα τα καταφέρω.
Το επίσημο Γκίνες πραγματοποιήθηκε στο ‘Φεστιβάλ Αγάπης ‘’Άγιος Λάζαρος και ο Μικρός του Φίλος Σάββας’’, στις 15 Οκτωβρίου 2022 με το ρεκόρ των 270 ποτηριών.
‘Ολοι λένε πόσο μεγάλος χορευτής είσαι. Η λέξη ‘’σπουδαίος’’ τι σημαίνει για σένα;
Είναι μεγάλη λέξη πράγματι και δίχως να φανώ αλαζόνας νιώθω τη σημασία της όταν κοιτάζω το βραβείο Γκίνες.
Την ‘’κέρδισα’’ με την αξία μου.
Δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο.
Τι σε γοητεύει στο χορό;
Η παράδοση. Με γοητεύει να μαθαίνω την κουλτούρα της χώρας μου, αλλά και της κάθε χώρας.
Οι παραδοσιακοί χοροί λένε την ιστορία του κάθε λαού. Και η ιστορία μας είναι το παρελθόν μας κι αν δεν την υπερασπιστούμε εμείς οι νέοι θα μείνει μόνο στο παρελθόν.
Είναι δικό μας χρέος να την παραδώσουμε στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας όπως την παραλάβαμε κι εμείς από τους γονείς και τους παππούδες μας.
Πώς σε εισπράττει το κοινό στην επαρχία και πώς σε εισπράττει στην πόλη. Υπάρχει κάποια διαφορά στους ανθρώπους μέσα και έξω από την πόλη;
Όχι και το λέω δίχως δισταγμό. Αντιπροσωπεύω επάξια τον κάθε Κύπριο μεσαίας ή ανώτερης τάξης και έτσι εισπράττω την αγάπη και τον σεβασμό από όλους το ίδιο.
Τι συναισθήματα σε κυριεύουν όταν είσαι πάνω στη σκηνή;
Νιώθω μεγάλη σιγουριά πάνω στη σκηνή.
Δηλαδή αν υπάρχει η πιθανότητα να μην φέρω εις πέρας τη δοκιμασία εκείνη τη στιγμή, δεν θα με διέλυε.
Αν πέσουν τα ποτήρια, θα απογοητευτώ αλλά δεν θα γονατίσω. Μια ατυχία δεν διαγράφει το τι είμαι και πού έχω φτάσει.
Η λέξη αποτυχία δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό μου. Δεν υπάρχει τίποτα ακατόρθωτο για μένα. Κι αυτό προσπαθώ να μάθω στα παιδιά μου. Να μάθουν να διαχειρίζονται όχι την αποτυχία, γιατί για μένα πάντα θα είναι νικητές, αλλά την απογοήτευση.
Δεν θα τους μάθω ποτέ να εφησυχάζουν στην αποτυχία τους, αλλά αντιθέτως αυτή είναι η ώθηση για να γίνουν ακόμη καλύτεροι.
Δεν υπάρχουν υπεράνθρωποι για μένα. Υπάρχει το δεν θέλω, όχι το δεν μπορώ.
Η απώλεια του αδελφού σου όταν ήσουν πιο μικρός, δεν έπαιξε ρόλο για να κλειστείς στον εαυτό σου;
Τον αδερφό μου τον χάσαμε στις 25 Μάϊου 2007, ήταν 22 χρονών. Η πιο τραγική στιγμή στη ζωή μου. Έσβησε στα χέρια μου, κατέρρευσε χορεύοντας ζεϊμπέκικο τη μέρα του αρραβώνα του.
Ήταν η αιτία που σταμάτησα να χορεύω για πέντε χρόνια και η αιτία που ξανά ξεκίνησα. Με έχει στιγματίσει η απώλειά του . Δεν επουλώνεται τέτοια πληγή. Αρκετά βράδια τα πέρασα στο κοιμητήριο, αφού δεν μπορούσα να παλέψω τη σκέψη ότι από εδώ και πέρα δεν θα έχω στο πλάϊ μου τον αδελφό μου, τον φίλο μου.
Όσα έχουν συμβεί τότε με έχουν σημαδέψει και πλέον από τότε όλοι μου οι χοροί είναι αφιερωμένοι στον αδελφό μου Ζαχαρία.
Είχες την ανάγκη όταν ξεκίνησες να αποδείξεις κάποια πράγματα σε κάποιους;
Ναι στα παιδιά μου. Ότι πρέπει να μάθουν να παλεύουν στη ζωή τους. Τίποτα δε έρχεται από μόνο του. Ούτε η δόξα, ούτε τα χρήματα, ούτε καν η αγάπη. Για όλα πρέπει να αγωνιστούν, αλλά το κυριότερο να ξέρουν να διεκδικούν στη ζωή τους αυτό που τους αναλογεί, είτε αυτό λέγεται επαγγελματική επιτυχία, είτε έρωτας.
Έγινες καλύτερος άνθρωπος μέσα από τον χορό, Ντίνο;
Ναι με βοήθησε να μην παρασυρθώ στους καθημερινούς πειρασμούς που βλέπουμε και διαβάζουμε γύρω μας. Κι αυτή είναι μια συμβουλή για τους γονείς. Να ωθούν τα παιδιά τους να ασχοληθούν με μία τέχνη, είτε αυτή λέγεται χορός, ποδόσφαιρο ή ζωγραφική.
Έχεις συνεργαστεί με άλλους Κύπριους ή Έλληνες χορευτές. Ξεχωρίζεις κάποιους και γιατί;
Ναι έχω συνεργαστεί με αρκετούς. Αλλά αυτόν που θεωρώ είδωλό μου και δυστυχώς δεν είχα τη χαρά μέχρι σήμερα να συν-χορέψουμε αντάμα είναι ο Νίκος Ηρακλέους.
Ο Νίκος Ηρακλέους δίχως υπερβολή θα τον χαρακτήριζα ‘’η μάνα’’ των ποτηριών.
Ποιο είναι το πιο δυνατό μου σημείο;
Το πείσμα μου. Οι άνθρωποι που είναι γύρω μου το βιώνουν καθημερινά. Κι εδώ θέλω να ευχαριστήσω τη σύζυγό μου για την υπομονή, την υποστήριξη και την αγάπη της. Η οικογένειά μου είναι η δύναμη μου.
Στη ζωή σου δίνεις προτεραιότητα με αυτή τη σειρά:
1. Οικογένεια
2. Αγάπη (των παιδιών, δικών μου ανθρώπων)
3. Καριέρα
4. Χρήματα
Η μεγαλύτερή σου αδυναμία; (π.χ. τα γλυκά, η ζάχαρη κλπ).
Το μοναδικό μου αμάρτημα, το τσιγάρο. Ποτέ δεν είχα ιδιαίτερη αδυναμία στα γλυκά ή στα φαγητά.
Αλλά ζωή χωρίς τσιγάρο δε λέει για μένα. Αν κι έχω αντίληψη της καταστροφικότητας του, παρόλα αυτά δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτόν.
Τι βαριέσαι πολύ;
Να πηγαίνω για ψώνια με τη σύζυγο. Και νομίζω δεν είμαι ο μόνος άνδρας που το λέει αυτό (γέλια).
Πώς είναι η ζωή σου σήμερα και τι όνειρα έχεις για το μέλλον;
Νιώθω ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Είμαι γεμάτος από αγάπη. Την αγάπη των παιδιών μου, της συζύγου μου, αλλά και του κόσμου όλου. Έχω πετύχει σε ό,τι έχω βάλει στόχο στη ζωή μου, τα όνειρα που έκανα από παιδί. Για μένα αυτό είναι αρκετό. Ζω τη στιγμή, το τι προδιαγράφει το μέλλον για μένα δε το ορίζω και δεν θέλω να το ξέρω.
Κλείνοντας, τί τίτλο θα έβαζες στη ζωή σου;
Η ζωή μου όλη, ένα ποτήρι.
Σ’ ευχαριστώ πολύ Ντίνο μου για το χρόνο σου και σου εύχομαι ότι καλύτερο!