Γνωριμία με τον ποιητή και χοροδιδάσκαλο Ανδρέα Κυριάκου Λάτσιη

Γνωριμία με τον ποιητή και χοροδιδάσκαλο Ανδρέα Κυριάκου Λάτσιη

Γράφει η Ρέα Κουμπαρή, υπεύθυνη Δημοτικής Βιβλιοθήκης

Γεννήθηκε στην Αραδίππου μια κρύα νύχτα του Γενάρη του 1944. Ο πατέρας του ήταν ο Κυριάκος του Δημητράτζιη και η μητέρα του η Αργυρή του Κότσιηνου. Είναι ο πέμπτος από τα εφτά αδέλφια, +Δημητράκης, Γιώργος, η Ευτυχία, Ελένη, Νίκος και Μαρία.20240115-112444

Το 1966 σε ηλικία 22 χρόνων νυμφεύθηκε τη Μαρούλλα Πίστη και απέκτησε τρία παιδιά, την Αργυρούλα, την Ευδοκία και τον Κυριάκο. Σήμερα έχει πέντε εγγόνια τον Κώστα, την Άντρη, την Ειρήνη, τη Μαρία, το Νικόλα και 4 δισέγγονα.

Στη ζωή του υπήρξε ποδοσφαιριστής, γκαρσόνι, χορευτής, μπακάλης, πλασιέ και παραγωγός αλλαντικών.20240115-113606

Άνθρωπος ευχάριστος, καλοπροαίρετος, ανοιχτόκαρδος, με το χαμόγελο στα χείλη , πειραχτήρι μεγάλο, δεινός χορευτής και μεγάλο ταλέντο στην ποίηση. Έγραψε πολλά ποιήματα στα οποία περιγράφει τους καημούς της αγάπης, τον εύθυμο τρόπο της ζωής στο χωριό και τα παθήματα των κατοίκων του.

Χορός:

Η αγάπη και το πάθος του πατέρα του για τον χορό, μεταλαμπάδευσαν στο μικρό Ανδρέα τη φλόγα για τους κυπριακούς παραδοσιακούς χορούς. Μια φλόγα που τον συνεπήρε και συνάμα σημάδεψε για πάντα την υπόλοιπη ζωή του.

Χόρεψε πρώτη φορά στην ηλικία των οκτώ, στο γάμο του Λουκή του Σωτήρη της Μαρτούς κι από τότε δεν άφηνε γάμο για γάμο ή πανήγυρι για πανήγυρι. Γι’ αυτόν ήταν μία ευκαιρία να κλέψει φιγούρες από τους παλιούς και όπως μας είπε κι ο ίδιος, “μόνος μου έκατσα τζιαι τα μάθα”.

Κάποιος μάλιστα όταν τον είδε να χορεύει είπε: “Μάσσιαλα έτσι χορευτή ένεσιη άλλον ο τόπος τζιαι πέρα να τον παρούσης πάλε εν νάρτει πρώτος”.

Διετέλεσε μέλος της ΕΔΟΝ ως χορευτής και από το 1961-1976 ως χοροδιδάσκαλος στον Πολιτιστικό Όμιλο Ερμή. Δημιούργησε διάφορα συγκροτήματα, μέσα από τα οποία αναδείχτηκαν σημαντικά ταλέντα στο χορό.

Ποίηση:

Από μικρό παιδί θυμάται τον εαυτό του να περνάει τα απογεύματα του στην Πλατεία του Αγίου Λουκά, το στέκι του ποιητή Ανδρέα Μαππούρα. Κρεμόταν από τα χείλη του κάθε φορά που διάβαζε τις φυλλάδες του και όπως μας λέει ήταν μεγάλη ευλογία γι’ αυτόν η γνωριμία μαζί του.
Πολλές φορές συντρόφευε τον πατέρα του, καβάλα στο γαϊδούρι στα χωριά που ταξίδευε για τις δουλειές του κι εκεί σε συναπαντήματα με ποιητές προσπαθούσε να τους μιμηθεί.

Έλαβε μέρος για πρώτη φορά το 2007 σε διαγωνισμό τσιατίσματος στο πανηγύρι του κατακλυσμού όπου έλαβε τη 2η θέση στο, το 2008 την 3η και το 2011 την 1η θέση .

Ταινία: Του δόθηκε η ευκαιρία το 1967 να λάβει μέρος στην πρώτη κυπριακή ταινία που γυρίστηκε στην Κύπρο με τίτλο “Αγάπες τζιαι καημοί”, σε σενάριο του Ανδρέα Μαππούρα. Το έργο γυρίστηκε από τον “Οργανισμό Θεατρικής Ανάπτυξης Κύπρου”, όπου έπαιξε τον πρωταγωνιστικό ρόλο, του Κωνσταντή, του φτωχού παλληκαριού που αγάπησε τη Φωτεινή, την πλούσια κόρη του Μούχταρη.

Το γεγονός αυτό τον έκανε γνωστό σε όλη την Κύπρο ως ένα δεξιοτέχνη και αυθεντικό χορευτή. Σε ένα στοίχο μάλιστα του έργου, του έλεγε ο πατέρας της κοπέλας: “Απ’ έξω που την πόρτα μου μεν ξαναπατήσεις, την κόρη μου εν σου την δκιώ τζιαι άλλη να αναζητήσεις. Κι αυτός του απαντούσε: “Μεν με τιμάζεις θκιούλη μου τζιαι εν’ νάρτει τζιείνη μέρα, να μου λαλείς εσού γαμπρέ τζιαι γιω ποδά πατέρα”.

Το 2020 έκδωσε την πρώτη συλλογή των ποιημάτων του με τίτλο, “Ώσπου ζιω εννά χορεύκω”.

Ένα ποίημα από τη συλλογή του, ερωτικά δίστιχα:

Π’ αγκρίστηκεν εγίνηκα όπως το πολιφάϊν
σαν τον τυφλό που’ν μες στο φώς τζι’ ούλλον θωρεί σκοτάϊν.

Όπως τον άσωτον υιόν, εστράφηκεν κοντά μου,
σαν τα φτερά του παγωνιού, άνοιξεν η καρκιά μου.

Στράταν εγιώ του χωρισμού, ποττέ εν εκαρτέρουν,
τόσες αγάπες που ‘χαμέν, να παν ούλες του φτέρου.

Οι νύχτες εν’ ατέλειωτες, που ‘φυεν που κοντά μου,
τζι αγιάτρευτοι έν’ οι καμοί, που ΄χω στα σωτικά μου.

Όπως το φκιόρον πον έσιει νερόν τζιαι ξερανίσκει
έτσι παθαίνει ο άδρωπος αγάπην πον, ι-βρίσκει.

Σαν ζωγραφκιά του Κάσιαλου μες στην καρκιά μου σ’ έχω,
τζι έκαμα όρκον στον Θεόν πάντα να σε προσέχω.

Μες την αυλή μου να ‘ρτουσιν, διάτρησην να κάμουν,
π’ αγκρίστης έθθα βρουν νερόν, μόνον τα δάκρυα μου.

Αν δεις τον ήλιον κούκλα μου π’ ανατολήν να δύσει,
τότε ο Λάτσιης ημπορεί, μ’ άλλην να πά’ να ζήσει.

Αυτό είναι ένα μικρό αφιέρωμα προς τον ποιητή επ’ ευκαιρίας της παρουσίασης της ποιητικής του συλλογής που θα γίνει στο Λύκειο Αραδίππου “Τάσου Μητσόπουλου”, την Τρίτη 16 του Γενάρη (ημέρα των γενεθλίων του) και ώρα 7.30.

 

20240115-112425

20240115-112449

20240115-113256

20240115-113333

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Accept Read More